1. آنچه را می بینید #توصیف کنید: " صد بار بهت گفتم چراغ حمام و روشن نذاری ولی تو اصلا حرف سرت نمیشه! " به جای این، صرفا بگویید: " مثل اینکه چراغ حمام هنوز روشن مونده! " یا به جای: " زود باش اون تلفن و بده به من و قطعش کن تا بیشتر عصبانیم نکردی! " صرفا بگویید: "ما یه تلفن بیسیم بیشتر نداریم و من باید همین الان یه زنگ بزنم، به نظرت چیکار کنی تا بهم کمک کرده باشی؟!" 2. #اطلاعات را در اختیار کودکتان قرار دهید. می‌توانید با یک توضیح یک خطی خیلی از جدل‌ها را خاتمه دهید. به جای اینکه توضیح دهید او چقدر بی‌ #مسئولیت است و شما را #عذاب می‌دهد، فقط بگویید #پیامد کارش چیست. وقتی اطلاعات در اختیار کودکتان قرار می دهید معمولا او خودش متوجه می شود چه کار باید بکند. " کی باز #شیر خورده و بطریشو همینجا ول کرده؟ واقعا بی مسئولیتین. همیشه منو حرص می دین!» به جای این همه #تشر و #توبیخ صرفا بگویید: " شیر وقتی بیرون #یخچال بمونه #ترش می شه! " حتی اگر در لحظه به حرف شما توجهی نکند، در رفتار های بعدی او تاثیرگذار خواهد بود. علاوه بر آن از یک کشکمش فرسوده کننده جلوگیری می‌کند و شما را با فرزندتان مقابل هم قرار نمی‌دهد. این گونه جملات فقط حس لجبازی او را برمی‌انگیزد. ولی اگر کاملا خنثی برخورد کنید تاثیر بیشتری را خواهید دید. 3. درباره احساسات و عواطفتان با او صحبت کنید: به جای اینکه درباره #منش و #شخصیت کودک، تعبیر و #تفسیر به عمل آورید، درباره احساسات خودتان #صادقانه با او حرف بزنید. بچه ها #صداقت را حس می کنند و در برابر آن موضعی ندارند. "وای عین این بچه های نق نقو هی آستین منو نکش اعصابم و خورد کردی!" به جای این خیلی صادقانه می توان گفت: "می دونی وقتی هی آستین منو می کشی من حس خوبی ندارم!" یا مثلا به جای اینکه بگویید: "یعنی چی تو رو هم باید با خودم ببرم؟ خیلی لوس و پر توقع شدی و اصلا بلد نیستی چطوری با بزرگترت حرف بزنی!" می توانید بگویید: "مم...میدونی حس بدی بهم می ده اینکه میگی باید تورو ببرم! من دوس دارم تو اینجوری بهم بگی که خب منم دلم می خواد بیام می تونی منو با خودت ببری؟ " 4. منظورتان را با یک کلمه بیان کنید. به تفاوت میان اثر یک عبارت طولانی و تاثیر یک کلمه واحد توجه کنید: "صدبار گفتم توی خونه #پیژامه تونو بپوشید ولی شما فقط مثل #دلقک ها از این ور به اونور می رین! شما خودتون قول دادین ولی حتی روی قولتون نمی مونین! اوه شده تا حالا برای نمونه حداقل یه بار این کار و انجام بدین؟" با این عبارات #خسته و کلافه شان می کنید و شاید حتی شما به سخره بگیرند! به جای همه این ها فقط بگویید: "بچه ها! پیژامه! " کودکان از وعظ و خطابه و جملات بلند نفرت دارند. یک یادآوری کوتاه برای آنان بهترین چیز است. 5. برایش #یادداشت بنویسید. گاهی تاثیر نوشتار از گفتار بیشتر است. برای بچه ها یادداشت بگذارید. مادری که از تذکرات هر روزه و هر ساعت برای انجام #تکالیف و ندیدن تلویزیون خسته شده بود، چنین یادداشتی روی صفحه #تلویزیون برای پسرش گذاشت: "قبل اینکه تلویزیون و روشن کنی، تکلیفات تموم شده دوست من؟ " مادری که پسر 4 سال و نیمه اش هنوز #سواد خواندن نوشتن ندارد، وقتی پسرش با دوستش مشغول بازی بودند برای آن ها یادداشتی نوشت و آن را موشکی کرد و برایشان فرستاد! بچه ها آن را باز کردند، بدو بدو پیش مادرش رفت تا بداند آنجا چه نوشته! مادر خواند: "سلام بچه ها! بعد از تموم شدن بازی اسباب بازی ها رو جمع کنید!" ☺

شما هم قطعا دوست ندارید فرزندتان #دروغگویی را یاد بگیرد! پس حواستان به نکات زیر باشد: 👇🏻 1. به #وعده هایی که می دهید عمل کنید! وعده های غیرعملی به او ندهید! (اینو بخوری فردا قدت بلند میشه!) 2. از #شوخی های #دروغ گانه بپرهیزید! (تمام شکلاتای دنیا مال پسر منه! ) 3. در مقابل دروغ هایش برخورد قاطع و کدورت آمیز داشته باشید. (وقتی حرفی میزنی که واقعا #حقیقت نداره جدا منو دلخور میکنی) 4. کاستن از رمز و رازهای #بزرگسالانه (جلوی #خاله و #عمه نگو این هفته داریم میریم #مسافرت بگو به خاطر بابام ماهم جایی نمیریم) (کارگاه تربیت پیش از دبستان دکتر #محمدعلی_فیاض_بخش)

#کودکان دوست ندارند اسامی و صفات منفی ای که خود را با آن می نامند، از طرف والدین مورد استفاده قرار بگیرد: وای من وقتی می خندم وحشتناک می شم! تنها چیزی که دیده میشه این بند و بساط توی دهنمه. واقعا زشتم و این خیلی ناامید کننده س. به جای اینکه پدر و مادر بگویند: اوه آره این #پلاک واقعا تو رو #زشت کرده! احتمالا جواب مناسبی که می توانند به او بدهند چیزی شبیه این خواهد بود: خب البته با این بند و بساط اونطوری که می خوای به نظر نمیای و احتمالا دونستن اینکه تو به هر حال قشنگترین قیافه رو برای من داری، کمکی بهت نمی کنه!

به جای سوال کردن و پند دادن، #احساس کودکان را با کلمه ای #تصدیق کنید: 1. کودک: مامان یه نفر #مداد منو دزدیده! مادر: خب وقتی همیشه وسایلتو پخش و پلا میکنی دیگه چه انتظاری داری؟ - نه اینجوری نیس! وقتی می رفتم روی میز بود! - اوه بس کن این بار اولت نیست! صد دفعه تا حالا شده که وسایلتو گم کردی و صد دفعه هم بهت گفتم انقد وسایلتو اینور اونور نذار! تقصیر خودته که حرف گوش نمی دی! - اه ولم کن ! *نتیجه: در بهترین حالت احساس #پشیمانی می کند و در عین حال به شما احساس بدی دارد که اصلا حالش را نفهمیدید! و در بدترین حالت ممکن است دفعه بعد، حتی یک مداد از جایی کش برود تا مورد #توبیخ قرار نگیرد! برای کودکان دشوار است در حالی که کسی آن ها را سوال پیچ می کند یا پند می‌دهد، مثبت و واضح فکر کنند. 2. کودک: مامان یه نفر مداد منو دزدیده! مادر: اه جدی؟ - وقتی می رفتم اون روی میز بود! - هومممم... - این سومین باریه که مدادم گم می شه! - آهاا - از این به بعد وقتی از اتاق برم بیرون اونو توی کشو قایم می کنم! - آفرین! *نتیجه: در بیان ساده "هومم ... آها ... آفرین" کمک بسیاری نهفته است. کلماتی شبیه این ها توام با تصدیق احساسشان، تشویقی است برای کودک تا افکار و احساسات خود را کشف کند و احتمالا راه حل را هم بیابد.

🌻 *اینفوگرافی دستورالعمل شماره یک برخورد با کودکان در هنگام انتشار اخبار جنگ* ✏️به قلم استاد میرسبحان سادات #نشر_دهید

. ورق بزنید 😊 ۱) خودت تصمیم بگیر: این جمله، شما را از داشتن نقش منفی نجات می دهد، زیرا آن ها می دانند این #تصمیم آن ها بوده که منجر به این نتیجه شده است. به این ترتیب #کودک مسئول عمل خودش است. ۲) من تو را #دوست_دارم ولی این کار تو را نمی پسندم: اگر می خواهید لفظی را به کودک بیاموزید، کار خوب و بد را برایش مشخص کنید. به او بیاموزید ما کار خوب و کار بد داریم، نه بچه خوب و بچه بد. ۳) از تو می خواهم مشکل مرا حل کنی: اگر کودک کاری را انجام می دهد که باعث رنجش شماست، به او بگویید که دچار مشکل شده اید و از او بخواهید در حل مشکل به شما کمک کند. ۴) احساس تو را درک می کنم: وقتی کودک #عصبانی است جملاتی را به کار می برد تا دیگران را متوجه #احساس خود کند. مثلا ً می گوید: “از تو متنفرم” یا “خیلی بدی” این تنها جملاتی است که همه ذهن او را پرکرده. شما می توانید به او کمک کنید تا جمله مناسب را به کار ببرد. منبع: مجله پزشكي #دكتر_سلام.