1. آنچه را می بینید #توصیف کنید: " صد بار بهت گفتم چراغ حمام و روشن نذاری ولی تو اصلا حرف سرت نمیشه! " به جای این، صرفا بگویید: " مثل اینکه چراغ حمام هنوز روشن مونده! " یا به جای: " زود باش اون تلفن و بده به من و قطعش کن تا بیشتر عصبانیم نکردی! " صرفا بگویید: "ما یه تلفن بیسیم بیشتر نداریم و من باید همین الان یه زنگ بزنم، به نظرت چیکار کنی تا بهم کمک کرده باشی؟!" 2. #اطلاعات را در اختیار کودکتان قرار دهید. می‌توانید با یک توضیح یک خطی خیلی از جدل‌ها را خاتمه دهید. به جای اینکه توضیح دهید او چقدر بی‌ #مسئولیت است و شما را #عذاب می‌دهد، فقط بگویید #پیامد کارش چیست. وقتی اطلاعات در اختیار کودکتان قرار می دهید معمولا او خودش متوجه می شود چه کار باید بکند. " کی باز #شیر خورده و بطریشو همینجا ول کرده؟ واقعا بی مسئولیتین. همیشه منو حرص می دین!» به جای این همه #تشر و #توبیخ صرفا بگویید: " شیر وقتی بیرون #یخچال بمونه #ترش می شه! " حتی اگر در لحظه به حرف شما توجهی نکند، در رفتار های بعدی او تاثیرگذار خواهد بود. علاوه بر آن از یک کشکمش فرسوده کننده جلوگیری می‌کند و شما را با فرزندتان مقابل هم قرار نمی‌دهد. این گونه جملات فقط حس لجبازی او را برمی‌انگیزد. ولی اگر کاملا خنثی برخورد کنید تاثیر بیشتری را خواهید دید. 3. درباره احساسات و عواطفتان با او صحبت کنید: به جای اینکه درباره #منش و #شخصیت کودک، تعبیر و #تفسیر به عمل آورید، درباره احساسات خودتان #صادقانه با او حرف بزنید. بچه ها #صداقت را حس می کنند و در برابر آن موضعی ندارند. "وای عین این بچه های نق نقو هی آستین منو نکش اعصابم و خورد کردی!" به جای این خیلی صادقانه می توان گفت: "می دونی وقتی هی آستین منو می کشی من حس خوبی ندارم!" یا مثلا به جای اینکه بگویید: "یعنی چی تو رو هم باید با خودم ببرم؟ خیلی لوس و پر توقع شدی و اصلا بلد نیستی چطوری با بزرگترت حرف بزنی!" می توانید بگویید: "مم...میدونی حس بدی بهم می ده اینکه میگی باید تورو ببرم! من دوس دارم تو اینجوری بهم بگی که خب منم دلم می خواد بیام می تونی منو با خودت ببری؟ " 4. منظورتان را با یک کلمه بیان کنید. به تفاوت میان اثر یک عبارت طولانی و تاثیر یک کلمه واحد توجه کنید: "صدبار گفتم توی خونه #پیژامه تونو بپوشید ولی شما فقط مثل #دلقک ها از این ور به اونور می رین! شما خودتون قول دادین ولی حتی روی قولتون نمی مونین! اوه شده تا حالا برای نمونه حداقل یه بار این کار و انجام بدین؟" با این عبارات #خسته و کلافه شان می کنید و شاید حتی شما به سخره بگیرند! به جای همه این ها فقط بگویید: "بچه ها! پیژامه! " کودکان از وعظ و خطابه و جملات بلند نفرت دارند. یک یادآوری کوتاه برای آنان بهترین چیز است. 5. برایش #یادداشت بنویسید. گاهی تاثیر نوشتار از گفتار بیشتر است. برای بچه ها یادداشت بگذارید. مادری که از تذکرات هر روزه و هر ساعت برای انجام #تکالیف و ندیدن تلویزیون خسته شده بود، چنین یادداشتی روی صفحه #تلویزیون برای پسرش گذاشت: "قبل اینکه تلویزیون و روشن کنی، تکلیفات تموم شده دوست من؟ " مادری که پسر 4 سال و نیمه اش هنوز #سواد خواندن نوشتن ندارد، وقتی پسرش با دوستش مشغول بازی بودند برای آن ها یادداشتی نوشت و آن را موشکی کرد و برایشان فرستاد! بچه ها آن را باز کردند، بدو بدو پیش مادرش رفت تا بداند آنجا چه نوشته! مادر خواند: "سلام بچه ها! بعد از تموم شدن بازی اسباب بازی ها رو جمع کنید!" ☺

- موقعیتی را برای شما تصویر می کنم. با توجه به 5 #راهکار سخن گفتن با کودکان، برای این موقعیت 5 راهکار بنویسید: "داخل اتاق خوابتان می شوید و می بینید کودکتان که تازه از حمام درآمده، #حوله خیسش را روی تخت شما انداخته و احتمالا این هزارمین بار است که این کار را می کند." الف) اول جملاتی را بنویسید که معمولا به کار می برید و احتمالا هیچ به درد بچه نمی خورد! ب) حالا با استفاده از 5 راهکاری که قبلا به شماگفته ایم، 5 جواب بنویسید: آنچه را که می بینید توصیف کنید. اطلاعات را در اختیار کودکتان قرار دهید. منظورتان را با کلمه ای بیان کنید. درباره احساساتتان صحبت کنید. برایش یادداشت بگذارید. حالا شما 5 مهارت را برای یک موقعیت واحد تمرین کرده اید.

باید اعتراف کرد وقت هایی بوده که دلمان خواسته فقط با هر بهانه ای بچه را از سر خود باز کنیم و کاری کنیم که گوشه ای #ساکت بنشیند و ما نفس راحتی بکشیم! البته درست است که همه ما، وقت هایی را برای استراحت و اختصاص دادن به خودمان نیاز داریم، اما برای داشتن این زمان باید تدبیر دیگری اندیشید به جای بار آوردن بچه های صامتی با نگاه های #یخ زده! #خانه های ساکتی که در آن ها هرکس کار خودش را می کند و کسی حرفی با دیگری ندارد، بچه ها را وادار می کند به فضاهای #مجازی و دنیای #عروسک ها پناه ببرند و این بزرگترین لطمه به رشد کودک زیر 5 سال است. سنین پیش از دبستان، دوره ای #طلایی برای رشد بچه ها در جهات مختلف محسوب می شود و تقویت کلامی و بروز هیجانی متناسب، نقش عمده ای را در جنبه های رشدی کودکان در سنین آتی به همراه دارد. نبود #خواهر و #برادر در خانه ها، مزید بر علت می شود که بچه ها کسی را نداشته باشند تا هم صحبتشان شود و توی سر و کله هم بزنند و به این ترتیب مهارت های #ارتباطی و #اجتماعی خود را رشد دهند. شما باید حواستان باشد زمان هایی که بچه ها خودشان تمایل به حرف زدن دارند، طوری از آن ها استقبال کنید و شنوای خوبی برای حرف هایشان باشید که تشویق شوند و باز هم سراغتان بیایند. همچنین اینکه در این زمینه، آن ها تا حد زیادی از شما #الگوبرداری می کنند؛ پس لازم است به تعاملات خود نیز دقت کنید.

ورق بزنید 😊 جملات ناخوشایند برای کودکان: ۱) مناسب سن خودت رفتار کن! بهتر است به جاي “مناسب سن خودت عمل کن” بگویید: “به نظر می رسد خیلی #عصبانی هستی”، “می دانم وقتی چنین اتفاقی برایت افتاده بسیار ناراحت شده ای” این جملات به کودک #آرامش می دهد و شرایط را قابل تحمل خواهد کرد. ۲) شوخی کردم: دست انداختن #کودک اگر چه ظاهراً شرایط را #شاد می کند ولی در واقع به شدت مخرب است. شما به عنوان والدین کودک وظیفه دارید او را حمایت کنید نه اینکه باعث اذیت و آزار او شوید. اگر چنین منظوری ندارید هنگامی که کودک ناراحت است شاد نباشید. ۳) چـرا مثل … نیستی؟ زمانی که کودک خود را پایین تر از دیگری احساس کند، روحیه خود را می بازد و دست از فعالیت خواهد کشید. شما باید #ضعف و #قوت کودکان را بپذیرید و آنها را بر اصلاح #رفتار خودشان تشویق کنید. ۴) ندو و گرنه می افتی! به کار بردن این نوع جملات باعث می شود کودک بیفتد، زیرا به او القا می کنید منتظرید که او به زمین بخورد و این برای کودکی که تلاش می کند #مستقل باشد بسیار مضر است. بهتر است در این موارد بگویید: “قبل از دویدن از محکم بودن بند #کفش هایت مطمئن باش.” در این صورت شما در مورد اشکال کفش صحبت کرده اید نه ناتوانی کودک. ۵) چی بهت گفتم؟ چرا سوالی را می‌پرسید که خودتان جواب را می دانید؟ انتظار دارید کودک چه پاسخی بدهد؟ وقتی می پرسید: لباست را کجا پرتاب کردی؟ لبخندی موذیانه می زند و می گذرد. اگر از رفتار او رنجیده اید بگویید: “من متاسفم که مجبورم برای بار سوم تکرار کنم که لباست را روی چوب لباسی آویزان کن.” ۶) به تو قول می دهم که … به کودکان باید نه #وعده داد و نه وعده از آن ها گرفت. روابط ما با فرزندانمان باید بر اساس اعتماد و #اطمینان باشد. وقتی #پدر و یا #مادر برای تأیید گفته خود مجبور است وعده بدهد، یعنی دارد اقرار می کند که “وعده داده نشده اش” اعتبار ندارد و قابل #اعتماد نیست. ۷) آخر چند بار باید یک چیز را تکرار کنم؟ پدر یا مادری که در استفاده از سخنان #نیشدار و #طعنه_آمیز #استعداد ذاتی دارد، خطر و تهدیدی جدی برای #سلامت_روانی کودک به حساب می آید. این پدر و یا مادر آگاه نیست که با این اظهار نظرهای #توهین_آمیز، کودک را #تحریک کرده و ذهن او را از نقشه های خیالی انتقام، پر می سازد و در نتیجه باعث مسدود شدن راه ارتباطی بین خود او و کودکش می شود. منبع: مجله پزشكي #دكتر_سلام

آنچه #كودكان را بيش از #تنبيه بدني آزار مي‌دهد، تنبيه_رواني است. به كار بردن كلماتي كه به سرعت از دهان خارج مي‌شود، چنان اثر مخربي در #شخصيت كودك به جا مي‌گذارد كه آثار آن به صورت صدمات عاطفي و عدم اعتماد به نفس در كودك بروز مي‌كنند. روانشناسان معتقدند : جملات گزنده به عزت نفس كودك آسيب مي‌رساند و موجب تخريب #رشد شخصيتي او مي‌شود. به كار بردن الفاظ منفي همچون : «بد، شلوغ، كثيف، لوس، خراب كار، بي ادب»، نه تنها اعتماد به نفس كودك را كاهش مي‌دهد، بلكه او را به سمتي كه او را با آن نام يا #لقب خوانده‌ايم مي‌كشاند. يكي از نيازهاي اساسي انسان، مورد توجه قرار گرفتن است. كودكان نيز نياز به توجه دارند و تمايل دارند اين نياز از سوي #والدين برطرف شود، اما گهگاه ديده مي‌شود كه برخي از والدين، با روش هاي مختلف، نه تنها اين نياز را در جهت مثبت برطرف نمي‌كنند، بلكه با روش هاي غلط و توجه به موارد منفي موجب بروز رفتارهاي منفي در كودك شده، او را به سوي ايجاد عدم اعتماد به نفس، بروز رفتارهاي منفي سوق مي‌دهند. از جمله اين رفتارها و روش هاي غلط مي‌توان به روش ها و تنبيه‌هاي رواني اشاره كرد. تنبيه‌هاي رواني مثل : #مقايسه كودك با فرزندان خانواده يا ديگران، سپر بلا قرار دادن كودك بابت مشكلات رفتاري والدين، (تو من را عصباني مي‌كني، تو من را مريض كردي ) عدم پذيرش (كاش هيچ وقت به دنيا نمي‌آمدي ) ، منفي‌گرایی يا پيش‌داوري منفي (تو هيچ وقت به هيچ كجا نمي رسي! ). با اين تنبيه‌هاي رواني، توانايي ها و نقاط مثبت كودك به فراموشي سپرده مي‌شود و كم كم نقاط منفي جايگزين شده، به صورت پر رنگ تر خود را نشان مي‌دهد. بنابراين ضروري است جهت ارتباط صحيح با آنان ارتباط عاطفي برقرار كنيم و با توقعي در حد توان و سن آنان، تنبيه رواني براي آنان ايجاد نكنيم و آن ها را به اين وسيله نيازاريم. كودكان كاملاً متكي به واكنش والدين هستند كه بفهمند آيا خوبند يا بد؟ باهوش هستند يا كم هوش؟ دوست داشتني هستند يا غير قابل تحمل؟ كودك به واكنش ها پاسخ مي‌دهد و سعي مي‌كند مطابق آنچه ديده، رفتار كند. الفاظ والدين كودك را به سمت آنچه از زبان آن ها بيان شده مي‌كشاند، به اين ترتيب در بسياري از موارد اعتماد به نفس خود را از دست داده و شخصيت شان تخريب مي‌شود. والدين بايد بدانند كه كودكان نيازمند #توجه و #عشق بدون قيد و شرط هستند. والدين با توجه به موقعيت، ابراز #محبت كلامي و غيركلامي، #نوازش كودك، در #آغوش كشيدن او، تلقين‌هاي مثبت، توجه به موارد مثبت رفتاري و شخصيتي و دوري از #انتقاد هاي منفي و عيب جويي، بايد آنان را در شكل گيري يك شخصيت #سالم ياري دهند.

آيا فکر مي کنيد اينکه #فرزند شما چندمین فرزند #خانواده باشد، مي تواند بر شکل گيري شخصيت او تاثیر گذار باشد؟ در ادامه شما را با ویژگی های فرزندان آخر خانواده آشنا می کنیم. " فرزندان آخر خانواده " نقاط مثبت: افرادي شاد و سرزنده اند که اين شادي و سرخوشي را با خود همه جا مي برند و ديگران را نيز از آن بهره مند مي کنند. در #فرزند_آخر مهارت هاي مردمي بسيار قوي است و عاشق اين هستند که ديگران را با حرف ها و کارهايشان سرگرم کنند. هيچکس براي آن ها غريبه نيست و به سرعت با همه صميمي مي شوند. افرادي برونگرا هستند که از وجود ديگران انرژي مي گيرند. از ريسک کردن واهمه اي ندارند. نقاط منفي: خيلي زود خسته مي شوند. از طرد شدن واهمه داشته و افق توجهاتشان کوتاه است. افرادی خودگرا هستند. معمولا به خاطر توقعات غير واقعيشان از رابطه، که تصور مي کنند در همه ي رابطه ها بايد هميشه خوشي و خنده برقرار باشد، رابطه هاي زيادي را به فنا مي دهند. اما نمي دانند که عمر چنين رابطه هايي بسيار کوتاه است.