رفتارهای دوره نوپایی پس از سه سالگی نیز ادامه پیدا می‌کنند حتی بسیاری از کارشناسان عقیده دارند این رفتارها تا چهار سالگی نیز بر جای خواهد ماند ولی بدون تردید با افزایش قدرت #استدلال کودک تسلط و کنترل او بر احساس‌ها و رفتارهایش به تدریج افزایش یافته و در نتیجه باعث کاهش #نحسی او می‌گردد. با این حال آگاه باشید که رفتارهای دوره نوپایی به‌طور کامل از بین نخواهند رفت. با #تولد فرزند بعدی، این روند مختل می‌شود و ناگهان بچه چهار ساله خوش‌رفتار شما ناپدید شده و کودکی آشوبگر به جای وی پدیدار می‌گردد. به هر حال بین سه تا پنج سالگی #مغز وی تکامل بیش‌تری یافته و رفتارهای دوره نوپایی به تدریج کمرنگ شده. کنترل او بر رفتارهایش افزایش و رفتارهای تکانه‌ای ناگهانیش نیز کاهش می‌یابند. فرزندتان در این دوره به تدریج فکر کردن را فرا می‌گیرد و به‌ جای اینکه در کنار کودکان دیگر #بازی کند، با آن‌ها و همراه آنان بازی می‌کند. او صبر کردن را می آموزد و به عبارتی در اين دوره از دنیای کوچکش خارج شده و متوجه اطرافیان، حق و #حقوق آن‌ها و #احترام به آنان می‌شود. #مادر_کافی

کودکان سه تا پنج ساله تفاوتی بین #واقعیت و #تخیل قایل نیستند. از نظر آنان هرچه به ذهنشان خطور کند واقعی است. دقت کنید؛ در حدود چهار سالگی به احتمال زیاد متوجه وجود یک #دوست_خیالی می‌شوید که مدتی هم با شما زندگی خواهد کرد. این دوست خیالی سلیقه‌اش همانند فرزندتان است یعنی هرچه کودک شما دوست دارد، مورد علاقه دوست خیالی هم می‌باشد و هرچه فرزندتان نمی‌پسندد، دوست خیالیش هم دوست ندارد. وقتی او مرتکب اشتباهی می‌شود این اشتباه را به گردن دوست خیالی می‌اندازد. به شکلی که تصور می‌کند، این دوست خیالی بوده که مرتکب این خطا شده است. وقتی با این دوست خیالی آشنا شدید به هیچ‌ وجه تصوّر نکنید کودکتان #دروغ گفتن را یاد گرفته است بلکه این مرحله‌ای طبیعی از مراحل #رشد و تکامل وی می‌باشد که نشان‌دهنده غلبه بیش‌تر تخیل و تصور بر ذهن اوست. بنابراین در نظر داشته باشید بدون آنکه این تصوّر و احساس‌ها را - که برای فرزندتان واقعی هستند - #انکار کنید یا به #تمسخر بگیرید، باید با نرمی و به تدریج تفاوت واقعیّت با مسایل غیر واقعی را برای وی بازگو کنید. به او یاد بدهید که #راستگویی بهتر از #دروغگویی است؛ هر کس باید مسئولیت کارهای خود را بر عهده بگیرد و نباید کارهای نادرست خود را به گردن دیگران بیندازد حتّی اگر این دیگران خیالی باشند. دوست‌یابی یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های دوران #پیش‌_دبستانی و نوپایی این است که کودک سه تا پنج ساله بتدریج توانایی بازی کردن با بچّه‌های دیگر را به‌دست می‌آورد. #کودک_نوپا شاید مدت کوتاهی با رضایت‌ خاطر در کنار بچه‌های دیگر #بازی‌ کند یا بازیشان را تماشا کند امّا با آن‌ها بازی نمی‌کند بلکه همچنان در #رویا و دنیای خودش غرق است. برای فرزند نوپای شما همراهی و #مشارکت بی‌معناست امّا در دوره پیش‌دبستانی از همراهی و بازی کردن با بچّه‌های دیگر لذت می‌برد. همین بازی کردن کودک با بچه‌های دیگر فرصت خوبی برای انجام برخی از کارها را به شما می‌دهد. کودکان بتدریج در حدود چهار سالگی متوجه می‌شوند؛ دیگران نیز احساس‌هایی مشابه آنان دارند پس با بچه‌های دیگر با ملایمت بیش‌تری رفتار می‌کنند و با مشارکت و همراهی بیش‌تری با آنان بازی خواهند کرد. بدون تردید کودک پنج ساله با نوزاد متفاوت است زیرا نوزاد از وجود خود آگاه نیست و حتی مادر را فردی جدا از خود نمی‌داند ولی بچه پنج ساله می‌داند بجز خودش دیگران هم در زندگی او نقش دارند و به احساس‌های آنان توجه نشان می‌دهد. به‌ یاد داشته باشید؛ کودکان در پنج سالگی #قواعد و #قوانین را درک و از آن‌ها پیروی می‌کنند، معنای نوبت را می‌فهمند. تا حدودی رفتار خود را کنترل می‌نمایند. پیشاپیش نتیجه هر کاری را می‌دانند و بخوبی می‌توانند معنای #توضیح و #استدلال‌های شما را بفهمند. به این ترتیب تا پنج سالگی راه بسیار درازی طی شده و البته راه طولانی تری برای تربیت آنان باقی مانده است. #مادر_کافی

. اکثر #والدین حتی پس از تولد نوزادشان نیز به اهمیت موضوع واقف نیستند. تولد نوزاد، شرایط زندگی و خود پدر و مادر را تغییر می دهد زیرا بزرگ کردن بچه - به ویژه در سال های نخست - کاری توان فرسا، ۲۴ ساعته، بدون تعطیلی و پر از دردسر های ریز و درشت است که اغلب والدین نمی دانند چگونه باید با این مسائل برخورد کنند. به همین دلیل هم در چند سال اخیر کتاب های بسیاری از جمله کتاب های دکتر #گاربر و دکتر #اسپاک درباره #تربیت_کودک به رشته تحریر در آمده اند که بدون تردید حاوی #راهنمایی های مفیدی برای بسیاری از والدین بوده اند. تربیت کودک و #آموزش به پدر و مادر پدیده جدیدی می باشد که در چند دهه اخیر اهمیت یافته است چرا که در روزگاران گذشته به چیزی بیش از دستور های کلی - که در اکثر موارد ریشه های اخلاقی داشتند - نیاز نبود اما زندگی در روزگار کنونی، آگاهی و اطلاع از تربیت کودک را به ضرورتی واقعی و جدی تبدیل کرده است به ویژه آن که عموم مردم از اهمیت سال های نخست و تاثیر مثبت آن بر #آینده کودک آگاهی یافته اند. #مادر_کافی

. نظم و روال مشخصی را در خانه برقرار کنید. مهم ترین اصل در برقراری روال معین در زندگی؛ تعیین وقت دقیق خوابیدن، بیدار شدن و غذا خوردن است. وقتی روال مشخصی را در زندگی برقرار کردید، فقط در موارد خاص مانند زمان #سفر یا #بیماری می توانید کمی انعطاف به خرج دهید. #تربیت_صحیح فقط با وجود نظم امکان پذیر است اما این فقط فرزند شما نیست که باید #نظم را رعایت نماید بلکه تمام اعضای خانواده باید منظم باشند تا کودک منظم زندگی کند و امکان تربیتش فراهم شود. تعیین #روال_مشخص، #چهارچوب برنامه خانواده است و باید آن را حفظ کرد اما #افراط نکنید و عاقلانه انعطاف به خرج دهید چرا که بی شک خانه #پادگان نیست. مادر_کافی

اغلب والدین از اینکه کودکشان #لوس شود در هراسند امّا باید بدانید - برخلاف گفته‌های اطرافیان - در شش ماه اول زندگی، هیچ نوزادی توانایی کنترل و تسلط بر والدینش را ندارد. هر چند که کودک بلافاصله این موضوع را نیز فرا خواهد گرفت. بنابراین اگر در طی ماه‌های اول به #گریه نوزادتان واکنش نشان دهید، او را #لوس نمی‌کنید بلکه طعم گرمای #محبّت_مادرانه را به او می‌چشانید و به وی اطمینان خاطر می‌دهید که هميشه و هر وقت که به شما 'نیازمند باشد، نیازش را برآورده خواهید کرد. انتظار نداشته باشید؛ اگر هنگام گریه نوزاد - در چهار ماه اول زندگی - به جای توجه و برآورده کردن نیازهایش، او را به حال خود رها کنید تا حسابی گریه کند، یاد می‌گیرد برای رفع نیازهای آتی خود اندکی صبور بوده یا اينکه به جای گریه کردن ساکت باشد و بخوابد؛ بلکه با این کار به بچه پیام می‌دهید که هیچ کس به وی و نیازهایش اهمیتی نمی‌دهد و گریه کردن - تنها کاری که از دستش برمی‌آید - نیز بی‌فایده است. همان طور که نگرانی از لوس شدن کودک در ماه‌های نخست به‌ طور کامل بی‌مورد است. تلاش برای آموزش #نظم به آن‌ها نیز در طی این دوران کاری بیهوده بوده و در تربیت آنان نقشی نخواهد داشت. البته توجه داشته باشید؛ برقراری روالی مشخص برای شیرخوار اطمینان و آرامش‌خاطر به ارمغان می‌آورد، اگر چه در هفته‌های اوّل هیچ روال و قاعده‌ای را نمی‌توان برای #خوابیدن و #شیر_خوردن نوزاد در نظر گرفت اما پس از سه تا شش هفته می‌توانید تا حدودی زمان خواب یا #گرسنگی شیرخوار را پیش‌بینی کنید. اين نکته را هم در نظر داشته باشید که برای برقراری رویه‌ای مشخص, وقت خواب را پس از #شیردهی قرار دهید. به احتمال فراوان می‌توانید تا دو ماهگی برای شیر خوردن فرزندتان، نظم خاصی را در نظر بگیرید امّا در مورد خواب چنین کاری تا حدودی غیرممکن است. به هر حال اغلب نوزادان سه تا شش ماهه باید هر دو تا چهار ساعت یک‌بار شیر بخورند البته اگر نوزاد شما خوش‌ اشتها باشد، به‌ طور حتم به #شیر بیش‌تری نیاز دارد. در ضمن به‌ خاطر بسپارید که نوزادان در فاصله سه تا شش هفتگی نیز به شیر بیش‌تری نیاز خواهند داشت. #مادر_کافی

#کودکان_نوپا بیش از حد به والدین می چسبند،  به آسانی و راحتی از آنان جدا نمی‌شوند و به هیچ‌وجه دوست ندارند پدر یا مادرشان از اتاق بیرون بروند. شاید این مسئله به شدت نه ماهگی نباشد ولی بچه باید مطمئن باشد که شما در نزدیکی او حضور دارید و وی را با کسی که نمی‌شناسد يا به او #اعتماد ندارد، تنها نمی‌گذارید. در نتیجه اگر او را در اتاق تنها بگذارید؛ شروع به فریاد کشیدن و #گریه کردن می‌کند و اگر او را به آشنایان یا #پرستار بسپارید، بدخلقی خواهد کرد. بعضی کودکان آن چنان به دور شدن از شما واکنش‌های هیجانی (#هیستریک) نشان می‌دهند که والدین برای پرهیز از تکرار آن کار و زندگی خود را تعطیل می‌کنند. حتی ممکن است نگرانی آنان به والدین نیز سرایت کند، به حدی که پدر و مادر تصور می نمایند، پس از خروجشان از خانه، اتفاق ناگواری برای فرزندشان رخ خواهد داد.