میدونم شاید خیلی عجیب به نظر برسه! در رویکردهای قدیمی تر روانشناسی مهمترین تکنیکی در ارتباط با بهانه گیری و بد خلقی بچه ها استفاده می‌شد بی توجهی و نادیده گرفتن بود. ولی رویکردها و پژوهش های جدید تر ما را دعوت می‌کنند که به پشت رفتار بچه ها دقت کنیم. دلیلی که باعث میشه دائما بخواند چیزی را از وجودش مطمئن نیستند چک کنند. شاید بپرسید مگه ممکنه اصلا آدم بچه اش را دوست نداشته باشه! یا چه طور ممکنه اون همچین حسی بهش دست بده؟ ولی در واقع وقتی ما به نیازهای درونی کودکمان بی توجه هستیم این احساس درونشون ایجاد میشه! زمانی کودک احساس دوست نداشتنی بودن میکنه که من والد، احتمالا توانایی ها و نیاز به آزادی او را دست کم میگیرم. شاید خیلی عمیق برمیگرده به برخوردی که من والد با نیازهای درونی اش دارم. آنجایی که استقلال میخواسته با اضطراب هامون جلوی آزادی اش را گرفتیم. و آنجایی که نیاز داشته به پناه و آغوش و همراهی ما داشته ولی تشویقش کردیم به جلو رفتن و تجریه. احساس دوست نداشتنی بودن زمانی رخ میده که من با ذهنیت خودم به کودکم پاسخ میدم. و نیازهای اون را پیش بینی میکنم. بدون اینکه مشاهده گر قوی باشم! #بهانه_گیری_کودک #قشقرق_کودک #اعصاب_آرامش #دوستداشتن #دوستداشتنی #شهربازی #پارک #ارتباط_موثر #والدگری #والدین_آگاه #والدین_موفق

به هیچ وجه منظورم این نبوده و نیست که ما حق داریم هر طور پیرو هيجاناتمون بود با بچه ها رفتار کنیم. عصبانی باشیم، بد اخلاق باشیم ویا روی سخن با اون والدینیه که هر چه در توان دارند، می‌ذارند آخر دست بیشتر از همه خودشان احساس نارضایتی می‌کنند! از این که نکنه هنوز استعداد بلقوه ای در بچم کشف نشده مونده باشه و من در قبال اون مسئولیتم را انجام نداده باشم. یا فلان روز که سرم شلوغ بود. یا فلان روز که گرفتار بودم و کم حوصله! به این جور والدین خوبه بگیم: بیا ، بشین ،تماشا کن. تو بهترین ستاره دنیای اون هستی! بدرخش... بدرخشید #والدین_موفق #کودک_شاد #والدین_آگاه #کمالگرایی #کمالگرایی مثبت #نرگس_کرمانی_مشاوره

وینیکات (روان درمانگر مشهور کار با کودکان و خصوصا نوزادان) معتقده ما کودک تنها و والد تنها نداریم. یک زوج والد و کودک داریم. که نمی تونیم هیچ کدام از اونها را به تنهایی ببینیم. این ترکیب هست که قابل بررسی و تحلیل و تغییره! وی معتقده رشد نوزاد در یک فرآیند بین اذهانی شکل میگیرد. در واقع نوزاد با توجه به تدارکات زیستی، روانی و عاطفی که برای او فراهم میشود، خودش را میشناسه و به ادراک از جهان بیرون دست پیدا میکنه. هر انسانی با ظرفیت بالایی از بلوغ به دنیا میاد و این قدرت تسهیل گری والد است که تعیین میکنه چه قدر این قدرت به رشد برسه یا به بن بست برخورد کنه. و برای همه اینها یک " والد به اندازه کافی خوب" کافی است.

باباهای عزیز، میدونم که این روزها مرد بودن کار ساده ای نیست. مسئولیت کار و خانواده و فراهم کردن شرایط مناسب برای زندگی و رشد در شرایط نابسامان اقتصادی چه قدر میتونه پیچیده ، کلافه کننده و حتی نا امید کننده باشه، ولی بدونید توی ذهن های کوچک فرزندتون، شما قوی ترین کسی هستید که میتونه مراقب همه چیز باشه. تنها آغوش دنیا که میشه با کمکش برعکس شد، ولی بدون ترس و نگرانی از ته دل شاد بود. در میان بازوهای قدرتمند شما است. بعد از همه و گرفتاریها و مشغولیت ها حواسمون به اون نگاه‌های تیز بین باشه! ببینیم اونا دارند چی از ما می‌بینند؟ همین قدر که از صمیم قلب دوستشون داریم، اونا هم این عشق را از ما می‌گیرند؟ این نگاه قدرتمند و حمایت گرانه حتی شامل پدر هایی که قید حیات نیستند هم میشه، مهم اون تصوری که فرزند از پدرش در ذهنش داره، فرزند ۳ یا حتی۵۰ ساله منظورمه! یک سوال مهم، به نظر شما بچه ها نیاز دارند تصور کنند که پدرشون سوپر هیرو و خیلی قدرتمنده، یا نیاز دارند با واقعیتی که وجود داره روبرو بشند؟ #روز_پدر #بابا #عیدانه #عید #حمایت #فرزند_پروری #فرزندپروری_آگاهانه #کودک_شاد #والدین_آگاه

اینکه آدم به بقیه، اونم به بچه خودش نگه چی کار بکن، و چی کار نکن، دائما در مورد مرتب کردن اتاق، مدل درس خوندن، مودب حرف زدن تذکر نده، واقعا کار راحتی نیست. ولی خب چاره چیه! هر کدوم از این تذکرات ما او را به این نتیجه میرسونه که از عهده هیچی بر نمیاد، انگیزه اش را از دست میده، احساس توانمندی درونی اش را نابود میکنه و باعث میشه دقیقا اون موفقیتی که هدف ما بوده فاصله بگیره، به نظر شما چه جوری میشه برا اساس گفته این مقاله میشه از استقلال بچه ها و انگیزه آنها حمایت کرد؟ #فرزندپروری #روانشناسی_کودک #استقلال #دلبستگی #امنیت #موفقیت #والدگری #انگیزشی #والدین_موفق #والدین_آگاه

چندین بار ازم پرسیده بودید که منتالیزیشن چیه؟ این تعریف اکادمیک از مادری با قابلیت ذهنی سازي با همه پیچیدگی هاش شاید بتونه کمی توصیف کنه که چه طور میتونیم تاثیر افکار و احساسات خودمون را در دیگران تماشا کنیم. این که از خودمون بیایم بیرون و از بیرون شروع کنیم به تماشا کردن خودمون. هیچ تا حالا فکر کردیم که وقتی ناراحتیم چه شکلی هستیم. چه طوری داریم با نگرانی رفتار میکنیم؟ عذاب وجدان هامون را در رابطه با فرزندمان چه طوری خودش را داره بروز میده؟ شاید توجه به این که کدوم یک از این روش ها را از روشی که والدینمون داشتند وام گرفتیم؟ و بدون اینکه حواسمون باشه داریم ادامه میدیم؟ اگه دلتون خواست جواب این سوال ها را در کامنت برام بنویسید تا با هم روش فکر کنیم. #منتالیزیشن #ذهنی_سازی #ظرفیت_تاملی #فرزندپروری_آگاهانه #مادر #خودکاوی #خودشناسی