آموزش استفاده مناسب از #موبایل و #تبلت برای کودکان زیر ۷ سال لازم نیست. زیرا کودک درکی از خوبی و بدی ندارد و مطلقا نباید موبایل یا تبلتِ شخصی داشته باشد. البته ممکن است پدر و مادر #گوشی خود را برای #بازی به فرزند بدهند. در این سنین والدین باید شرایط را طوری فراهم کنند که کودک نتواند هر #کارتون و فیلمی را ببیند و هر بازی‌ای را انجام دهد بلکه بایستی با #نظارت زیاد، بازي محدود و مناسبی را بارگذاری کنند. همچنین اجازه ندهند کودک مسیر بارگذاری بازی را یاد بگیرد و نیز برای بازی زمان تعیین کنند. این مطلب خیلی مهم است که کودک بداند هر زمان و بی‌ قید و شرط نمی‌تواند از گوشی استفاده کند. سپس به تدریج در سنین بالای ۷ سال باید با کودک صحبت کرد که همه بازی‌ها خوب نیستند. بعضی بازی‌ها تو را آزار می‌دهند. عکس‌های خوبی ندارند و چون من تو را دوست دارم قبل از #نصب بازی آن را به من نشان بده تا خوب و بد آن را به تو بگویم. در هفت سال دوم بچه‌ها می‌پذیرند که ساعت محدودی بازی کنند و البته هر قدر زمان بچه‌ها با کارهای خوب و مفید دیگر پر بشود کمتر سراغ گوشی و تبلت می‌روند. مهم این است بچه‌ها وقت را به #بطالت نگذرانند و گزینه‌های مختلفی برای بازی داشته باشند. بنابراین کودکانمان را به سمت بازی با دوستان، #مطالعات خوب و #یادگیری #مهارت‌ها سوق دهیم. از طرفی ممکن است اینکه کودکان دیگر دارای موبایل و تبلت هستند یا حق بازی با آنها را دارند برای کودک مسأله شود. برای حل این موضوع بهتر است این محدودیت را به #فرهنگ خانواده و باید و نبایدهای خانواده نسبت نداد. زیرا به خاطر میل طبیعی کودکانه به در اختیار داشتن آنها و بازی‌هایی که سایر کودکان انجام می دهند، ممکن است حس کودک به کل فرهنگ و الزامات خانواده دچار آسیب شود و با لجبازی کودک مواجه شویم. لازم به توجه است که محدود ساختن کودک باید با رعایت همان کارها توسط #والدین همراه باشد و اگر کودک را از بازی با موبایل منع می‌کنند. والدین خود نیز آن را انجام ندهند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

اولا والدین باید قدر این بچه را بدانند چون باعث می‌شود آنها در خانه مراقب رفتارهای خودشان باشند و رفتارهای شایسته‌ای داشته باشند. ثانیا از طریق #قصه و #بازی و ... می‌شود #رازداری را #آموزش داد. ثالثا کودک نگاهش به رفتار والدین است. اگر مادر یا پدری هر روز رخدادهای منزل را برای خواهر، مادر یا دوستش تعریف می‌کند چطور می‌توان از کودک انتظار داشت که اين کار را نکند. و نکته آخر اینکه در اغلب موارد در صورتی که الگوی منفی وجود نداشته باشد، خود به خود این موضوع برطرف خواهد شد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

درباره #کندن_پوست_لب به نظر می‌آید ناشی از #اضطراب باشد. در درجه اول باید علت #نگرانی و اضطراب را پیدا کرد. مادر دقت کند چه وقت این کار بیشتر است. در جمع یا خانه، در #مهد یا #مهمانی، پنهان یا در برابر دیگران و به این ترتیب منبع و منشا اضطراب را پیدا کند. می‌توان پوست لب را چرب کرد که نتواند آن را بکند. اگر این رفتار  خیلی شدید است، می‌توان ماده تلخی به لبش بزنند.

روانشناس نمی تواند قبل از سن ۴ سالگی تشخیص #بیش_فعالی بدهد. بعدها هم اگر چنین تشخیصی بدهند، بیش فعالی به مرور زمان تا حد زیادی بهتر می شود و بخش کمی از آن ممکن است باقی بماند که اسم #اختلال به خود می گیرد. در سنین ۴-۳ سالگی هر قدر پدر و مادر بیشتر کودک را #تکریم کنند، در #آغوش بگیرند، ببوسند و به او #محبت کنند، احتمال اینکه رفتارهای کودک اصلاح بشود بیشتر می شود. به این منظور، محبت کردن به این کودکان پرتحرک، باید مکرر و زیاد در طول روز انجام شود که تفاوت واضحی با وضعیت عادی داشته باشد. در مورد کارهای خطرناک کودک گاهی لازم است #تنبیه کوچکی صورت بگیرد، مانند #محروم شدن از چیزی، به اتاق رفتن و فکر کردن، #ترشرویی والدین و...، این کارها در کنار محبت شدید و زیاد می تواند کمک کننده باشد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

پدر و مادر می توانند #مسجد رفتن را با یک #خرید لذت بخش همراه کنند اما نباید کودک را به مورد خاصی شرطی نمود. این اشکال ندارد و بلکه لازم است کودکان بدانند که بعد از مسجد همیشه اتفاق جالبی برای آنها می افتد ولی سعی کنند این اتفاق روی جریان خاصی مانند #بستنی خریدن متمرکز نشود. می توان یک بار گفت "بچه ها ما به مسجد می رویم بعد از آن بستنی می خریم، چه کسی با ما می آید؟" و بار دیگر گفت "بچه ها ما به مسجد می رویم و بعد از آن #پارک می رویم؟" یا "بچه ها دوست دارید بعد از مسجد، برویم منزل #مادربزرگ؟" و دفعاتی را نیز می توان با چیزی همراه نکرد. اگر کودک والدین خود را دوست داشته باشد معمولا دست رد به سینه شان نمی زند. باید دانست که بچه هایی که زیاد شرطی شوند، #انگیزه درونی خود را از دست می دهند و این موضوع در سال های بعد به شکل #توقع در آنها باقی خواهد ماند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

زمانیکه کودک موقعیت‌های این چنینی را برای پدر و مادر تعریف می‌کند که مثلا «دوستم مرا کتک زد یا مداد مرا برداشت من نتوانستم کاری بکنم.» ۳ حالت وجود دارد، اگر این آسیب جدی است، بدون اینکه کودک متوجه شود با مسئول #مهد یا #مدرسه تماس بگیرند و آنها را در جریان بگذارند تا این اتفاق دیگر تکرار نشود. اما اگر مسأله درباره حرف‌ها و کارهای معمولی است بهتر است والدین به جای اینکه مستقیم به او بگویند چه کار کند، تفکر او را فعال کنند و درباره راه‌های مختلف برخورد با این مشکل با او گفتگو کنند. مثلا به کودک بگویند: «وقتی او وسیله تو را برداشت چه کردی؟» ممکن است بگوید: «#گریه کردم.» می‌گوییم: «به نظرت چه کار دیگری می‌توانستی انجام دهی؟» ممکن است او پیشنهادی بدهد و ما هم راه‌های دیگر را مطرح می‌کنیم: «مثلا می‌توانستی به معلمت بگویی یا از او بپرسی چرا اینکار را می‌کند یا دستانش را بگیری که دیگر نتواند وسیله‌ات را بردارد یا مثلا به او محبت کنی و با مهربانی به او بگویی که دوست داری از تو اجازه بگیرد و... » والدین توجه داشته باشند که قرار نیست ما کودکان را #مظلوم بار بیاوریم و از طرفی هم نباید آنها را به سمت ظلم کردن سوق دهیم. آنها باید به این سمت بروند که با #تدبیر و دلیل از خودشان #دفاع کنند و نگذارند کسی آزارشان دهد. بنابراین درباره راه‌های مختلف با کودک صحبت مي‌کنيم. او راه‌های مختلف را امتحان می‌کند و به پدر و مادر نتیجه را می‌گوید. در این صورت نه تنها راه حلی برای مشکلش پیداکرده بلکه تفکرش فعال می‌شود و در زندگی در مواجهه با مسائل مختلف راه‌حل‌های مناسب را پیدا می‌کند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ