زمانیکه کودک موقعیت‌های این چنینی را برای پدر و مادر تعریف می‌کند که مثلا «دوستم مرا کتک زد یا مداد مرا برداشت من نتوانستم کاری بکنم.» ۳ حالت وجود دارد، اگر این آسیب جدی است، بدون اینکه کودک متوجه شود با مسئول #مهد یا #مدرسه تماس بگیرند و آنها را در جریان بگذارند تا این اتفاق دیگر تکرار نشود. اما اگر مسأله درباره حرف‌ها و کارهای معمولی است بهتر است والدین به جای اینکه مستقیم به او بگویند چه کار کند، تفکر او را فعال کنند و درباره راه‌های مختلف برخورد با این مشکل با او گفتگو کنند. مثلا به کودک بگویند: «وقتی او وسیله تو را برداشت چه کردی؟» ممکن است بگوید: «#گریه کردم.» می‌گوییم: «به نظرت چه کار دیگری می‌توانستی انجام دهی؟» ممکن است او پیشنهادی بدهد و ما هم راه‌های دیگر را مطرح می‌کنیم: «مثلا می‌توانستی به معلمت بگویی یا از او بپرسی چرا اینکار را می‌کند یا دستانش را بگیری که دیگر نتواند وسیله‌ات را بردارد یا مثلا به او محبت کنی و با مهربانی به او بگویی که دوست داری از تو اجازه بگیرد و... » والدین توجه داشته باشند که قرار نیست ما کودکان را #مظلوم بار بیاوریم و از طرفی هم نباید آنها را به سمت ظلم کردن سوق دهیم. آنها باید به این سمت بروند که با #تدبیر و دلیل از خودشان #دفاع کنند و نگذارند کسی آزارشان دهد. بنابراین درباره راه‌های مختلف با کودک صحبت مي‌کنيم. او راه‌های مختلف را امتحان می‌کند و به پدر و مادر نتیجه را می‌گوید. در این صورت نه تنها راه حلی برای مشکلش پیداکرده بلکه تفکرش فعال می‌شود و در زندگی در مواجهه با مسائل مختلف راه‌حل‌های مناسب را پیدا می‌کند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

پدر و مادر می توانند #مسجد رفتن را با یک #خرید لذت بخش همراه کنند اما نباید کودک را به مورد خاصی شرطی نمود. این اشکال ندارد و بلکه لازم است کودکان بدانند که بعد از مسجد همیشه اتفاق جالبی برای آنها می افتد ولی سعی کنند این اتفاق روی جریان خاصی مانند #بستنی خریدن متمرکز نشود. می توان یک بار گفت "بچه ها ما به مسجد می رویم بعد از آن بستنی می خریم، چه کسی با ما می آید؟" و بار دیگر گفت "بچه ها ما به مسجد می رویم و بعد از آن #پارک می رویم؟" یا "بچه ها دوست دارید بعد از مسجد، برویم منزل #مادربزرگ؟" و دفعاتی را نیز می توان با چیزی همراه نکرد. اگر کودک والدین خود را دوست داشته باشد معمولا دست رد به سینه شان نمی زند. باید دانست که بچه هایی که زیاد شرطی شوند، #انگیزه درونی خود را از دست می دهند و این موضوع در سال های بعد به شکل #توقع در آنها باقی خواهد ماند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

به صورت موردی می شود این کار را کرد. ولی تکرار آن و یا تاکید بر آن درست نیست و ممکن است موجب تثبیت کودک در بعد #خیال گردد. توجه به فعال بودن #قوه_تخیل در این سنین ما را به این مهم می رساند که می توان #بازی هایی طراحی کرد و یا بر روش هایی ارتباطی تاکید نمود که با استفاده از خیال موجب تأدیب #نطق کودک شود. بایستی توجه شود که #تخیلات و #تصویرسازی های والدین در بخشی از دوره اول رشد برای کودک واقعی تصور می شود. از این رو لازم است به وسیله ساختن شخصیت های خیالی برای #تهدید یا ترساندن کودک از چیزی یا انجام ندادن کاری، تخیلات #اضطراب آمیز برای او ایجاد ننموده و زمینه بروز #ترس های اختلال زا را در او ایجاد نکنیم. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

در مورد #تکالیف بایستی کودک را آزاد بگذارند و اجازه دهند تا آزمون و خطا کند. کودک می‌تواند در اين سنین به سمت انتخاب درست پیش برود یا نرود. اگر والدین فشار درسی و آموزشی به کودک بیاورند باعث عدم ایجاد #علاقه و #تمرکز در کودک می‌شود. #آموزش در همه سنین باید با #آرامش خاطر و میل کودک و نیز با تجربه و عمل همراه باشد. یک علت بی‌علاقگی کودک به #تکلیف این است که آن تکلیف جذاب نیست و لذا کودک حق دارد که تکلیف را انجام ندهد. بخشی از آن نیز برمی‌گردد به اينکه تکلیف فراتر از توان کودک است و کودک توانایی انجام آن را ندارد یا ممکن است به این علت باشد که کودک هنوز به سنی نرسیده که بتواند شیطنت‌ها و فعالیت‌ها و #انرژی زیادش را کنترل کند و بنشیند و تکلیف انجام بدهد. بنابراین تا وقتی این فهم در کودک فعال نشود و محبت معلم در دل او جای نگیرد و احساس نیاز به یادگیری در او ایجاد نشود، از انجام آن به نوعی طفره می‌رود. انجام تکالیف مسأله‌ای است که نیاز به بررسی موردی دارد ولی در بیشتر موارد نباید کودک را تحت فشار قرار داد و باید فرصت بدهیم اين فهم در کودک ایجاد شود که انجام تکلیف برای من مفید است. البته #معلم هم در ایجاد این فهم نقش مهمی دارد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

اگر کودک در خانواده الگوهای درست رفتاری و #احترام به یکدیگر را می‌بیند جای نگرانی نیست. در هفت سال اول هنوز #عقل بر کودکان حاکم نیست و رفتارهای اشتباهشان به مرور با فعال شدن عقل و با دیدن الگوهای خوب در خانواده اصلاح می‌شود. ممکن است والدین احترام به پدر را سخت گیرانه تعریف کنند. مثلا حتما در این سن بتواند به پدر #سلام کند. پدر و مادر نباید اصلا کودک را #دعوا کنند و نیز نباید به او امر و نهی نمود با بر زبان آوردن این جمله که «شما به پدرت بی احترامی می کنی» بی احترامی را به او القا کنند. مادر می‌تواند در لحظه کلام اشتباه کودک را پوشش دهد مثلا اگر کودک با ضمیر مفرد به پدر می‌گوید: «اين چیه که خریدی؟!» مادر بگوید: «شما خسته هستید می‌خواهید برایتان #چایی بیاورم؟» با رفتار خوب خود می‌توانیم به مرور کودک را به رفتارهای درست سوق دهیم. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

آنچه ما درباره #تربیت_دینی فکر می‌کنیم لزوما چیزی نیست که باید به کودک در این سن آموزش داد. آموزش احکام، توحید، عبادت و شریعت مربوط به این سن نیست. مقدمه آموزش معارف و فهم آن، رابطه عاطفی خوب با پدر و مادر و مشاهده رفتارهای دینی است. در محیط طیّب بودن و در معرض دیدنی‌ها و شنیدنی‌های طیّب بودن؛ اینها همگی مقدمه #خداشناسی و #توحید هستند. اگر #آموزش را زودتر از موعد شروع کنیم، مانع از شکل‌گیری تفکر و احساس نیاز در کودک می‌شویم. نکته دوم اينکه باز نشدن مفاهیم انتزاعی به این معنا نیست که اصلا از خدا و #قرآن و... صحبتی نکنیم، اتفاقاً #حفظ_قرآن در این سنین در صورتی که همراه با میل و رغبت کودک باشد و کودک نسبت به آن کراهت نداشته باشد بسیار عالی است و سبب انس کودک با قرآن و کلمات طیّب می‌شود. ما درباره خدا و امام و... می‌توانيم با کودک صحبت کنیم ولی مسائل را متناسب با سطح درک و فهم کودک برایش توضیح می‌دهیم. مشاهده #نماز خواندن والدین در تربیت دینی کودک بسیار موّثر است و سبب انس او با نماز می‌شود. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ