. هرچند مسئله #تربیت_فرزند امری پایان ناپذیر است اما پنج سال اول زندگی از مهم ترین و بنیادی ترین دوره های حیات هر فردی به حساب می آید زیرا #زیربنای_شخصیت_آینده او در این دوره شکل می گیرد. بسیاری از دردسرهای والدین یا فرزندانشان در سال های بعد، ناشی از تربیت و رفتار نامناسب آنان در پنج سال نخست است و اگر در این دوره عملکرد مادر و پدر مناسب باشد، بی تردید همگی تا آخر عمر از این دستاورد بهره مند خواهند بود. نکته کلیدی این است که تربیت فرزند، تربیت خود است بنابراین اگر والدین خودشان را به خوبی تربیت کنند، از تربیت فرزندانشان و رفتار مناسب آنان لذت خواهند برد. در این کتاب سعی شده است تا از روش های ساده و کاربردی برای راهنمایی والدین استفاده شود و هیچ نکته ای که به سلامت روانی، جسمانی و عاطفی کودکان لطمه بزند، در آن وجود ندارد. #مادر_کافی

کودکان سه تا پنج ساله تفاوتی بین #واقعیت و #تخیل قایل نیستند. از نظر آنان هرچه به ذهنشان خطور کند واقعی است. دقت کنید؛ در حدود چهار سالگی به احتمال زیاد متوجه وجود یک #دوست_خیالی می‌شوید که مدتی هم با شما زندگی خواهد کرد. این دوست خیالی سلیقه‌اش همانند فرزندتان است یعنی هرچه کودک شما دوست دارد، مورد علاقه دوست خیالی هم می‌باشد و هرچه فرزندتان نمی‌پسندد، دوست خیالیش هم دوست ندارد. وقتی او مرتکب اشتباهی می‌شود این اشتباه را به گردن دوست خیالی می‌اندازد. به شکلی که تصور می‌کند، این دوست خیالی بوده که مرتکب این خطا شده است. وقتی با این دوست خیالی آشنا شدید به هیچ‌ وجه تصوّر نکنید کودکتان #دروغ گفتن را یاد گرفته است بلکه این مرحله‌ای طبیعی از مراحل #رشد و تکامل وی می‌باشد که نشان‌دهنده غلبه بیش‌تر تخیل و تصور بر ذهن اوست. بنابراین در نظر داشته باشید بدون آنکه این تصوّر و احساس‌ها را - که برای فرزندتان واقعی هستند - #انکار کنید یا به #تمسخر بگیرید، باید با نرمی و به تدریج تفاوت واقعیّت با مسایل غیر واقعی را برای وی بازگو کنید. به او یاد بدهید که #راستگویی بهتر از #دروغگویی است؛ هر کس باید مسئولیت کارهای خود را بر عهده بگیرد و نباید کارهای نادرست خود را به گردن دیگران بیندازد حتّی اگر این دیگران خیالی باشند. دوست‌یابی یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های دوران #پیش‌_دبستانی و نوپایی این است که کودک سه تا پنج ساله بتدریج توانایی بازی کردن با بچّه‌های دیگر را به‌دست می‌آورد. #کودک_نوپا شاید مدت کوتاهی با رضایت‌ خاطر در کنار بچه‌های دیگر #بازی‌ کند یا بازیشان را تماشا کند امّا با آن‌ها بازی نمی‌کند بلکه همچنان در #رویا و دنیای خودش غرق است. برای فرزند نوپای شما همراهی و #مشارکت بی‌معناست امّا در دوره پیش‌دبستانی از همراهی و بازی کردن با بچّه‌های دیگر لذت می‌برد. همین بازی کردن کودک با بچه‌های دیگر فرصت خوبی برای انجام برخی از کارها را به شما می‌دهد. کودکان بتدریج در حدود چهار سالگی متوجه می‌شوند؛ دیگران نیز احساس‌هایی مشابه آنان دارند پس با بچه‌های دیگر با ملایمت بیش‌تری رفتار می‌کنند و با مشارکت و همراهی بیش‌تری با آنان بازی خواهند کرد. بدون تردید کودک پنج ساله با نوزاد متفاوت است زیرا نوزاد از وجود خود آگاه نیست و حتی مادر را فردی جدا از خود نمی‌داند ولی بچه پنج ساله می‌داند بجز خودش دیگران هم در زندگی او نقش دارند و به احساس‌های آنان توجه نشان می‌دهد. به‌ یاد داشته باشید؛ کودکان در پنج سالگی #قواعد و #قوانین را درک و از آن‌ها پیروی می‌کنند، معنای نوبت را می‌فهمند. تا حدودی رفتار خود را کنترل می‌نمایند. پیشاپیش نتیجه هر کاری را می‌دانند و بخوبی می‌توانند معنای #توضیح و #استدلال‌های شما را بفهمند. به این ترتیب تا پنج سالگی راه بسیار درازی طی شده و البته راه طولانی تری برای تربیت آنان باقی مانده است. #مادر_کافی

در زندگی هر فرد، سریع‌ترین تغییرات - جسمانی، ذهنی و حتی عاطفی در پنج سال نخست زندگی اتفاق می‌افتد و در طی این مرحله به راحتی متوجه تغییرات جسمانی و رشد کودکتان خواهید شد. گاهی اوقات والدین اظهار می‌دارند انگار همین دیروز بود که دختر یا پسر کوچولو و خوشگلمان را پس از تولّد به خانه آوردیم و این کودک ناتوان در مدت کوتاهی نشستن را آموخت. چهار دست و پا راه رفت و اکنون از دیوار راست بالا می‌رود و هیچ چیز و هیچ کس از دستش در امان نیست. برخلاف رشد و تکامل جسمانی کودک در پنج سال اوّل زندگی - که به‌ طور کامل بارز است - پیشرفت شگفت‌انگیز کودک در تغییر ادراک او از دنیا و افرادی که با آن‌ها در ارتباط است، چندان مشخص نیست. آنچه شما باید بدانید این است که از فرزندتان انتظارهایی واقعی داشته باشید و بی‌دلیل نگران رشد او نشوید بخصوص که این روزها والدین، کودکانشان را با کودکان دیگر مقایسه می‌کنند. به‌طور حتم جمله‌هایی از این قبیل برایتان آشناست: «کوچولوی شما هنوز راه نیفتاده؟ بچه من نه ماهش که بود می‌دوید!» اما وقتی مطمئن باشید که فرزند شما به خوبی رشد می‌کند و مهارت‌ها و توانایی‌های او با سن و مرحله‌ای از رشد که در آن قرار دارد متناسب است؛ از اضطراب بی‌مورد ناشی از مقايسه کودکان با یکدیگر، پیشگیری کرده‌اید. در اغلب موارد انتظارهای نابجای والدین - در حقیقت انتظارهایی نامتناسب با سن کودک - دردسرساز و مشکل آفرین هستند. مادر و پدری که سعی می کنند، موضوعی را با استدلال به کودکِ خُردسال خود بیاموزند، باید بدانند که درک این گفتگوی منطقی برای فرزندشان بسیار دشوار است. يا آن دسته از والدین که انتظار دارند، کودک نوپایشان از بین‌ گزینه‌های متعدد یکی را انتخاب کند، این نکته را در نظر نمی‌گیرند که او هنوز توانایی تصمیم‌گیری و انتخاب را ندارد. علاوه بر این وقتی کودکی شروع به تکلم کرده يا به اصطلاح زبان باز می‌کند والدین از یاد می‌برند فرزندشان هنوز کودک خُردسالی است که دنیا را بسیار ساده می‌بیند و درک درستی از آن ندارد، در نتیجه با او همانند یک بزرگسال رفتار می‌کنند. همان طور که توقع ندارید شیرخوار شش ماهه راه برود، از کودک دو ساله هم نباید انتظار داشت رفتار اجتماعی یک بچه چهار ساله را داشته باشد. آشنایی با چگونگی رشد و تکامل کودکان چه از نظر ذهنی و چه جسمی - به عبارت ساده‌تر آگاهی در مورد چگونگی رشد کودک و تغییرات جسمانی وی - به شما کمک می‌کند تا نیازهای کودک را به درستی و در زمان مناسب برآورده کنید. #مادر_کافی

باید بدانید؛ نوزادان نه از وجود خود آگاه هستند نه از وجود دیگران. نوزاد به هیچ وجه شناختی از خودش، مادر، پدر و حتی کسی که او را در #آغوش گرفته ندارد و تمایزی هم بین خود و دیگران قائل نمی‌شود. نوزاد فقط بر اساس غریزه قدرتمند بقا می‌داند که برای زنده ماندن نیاز به مراقبت دائمی فرد دیگری دارد بنابراین علاقمند و مشتاق #چهره، #صدا و آغوش شماست. نتيجه تحقیقات ثابت کرده #جنین در رحم مادر می‌تواند صداها را بشنود بنابراین نوزادان از بدو تولد صدای مادرشان را تشخیص می‌دهند امّا مادران نیاز به گذشت زمان دارند تا صدای #گریه فرزند خود را از نوزادان دیگر تشخیص دهند و زمان بیش‌تری به طول می‌انجامد تا معنای گريه آنان را درک کنند. یعنی متوجه شوند که گرسنه است يا پوشکش را کثیف کرده و يا سردش شده. با این حال معنای گریه کودک هرچه باشد، کار خودش را می‌کند و مادر متوجه نیاز وی می‌شود. مادر در نخستین ماه‌های پس از تولد فرزندش - به ویژه در مورد فرزند اوّل - از نظر عاطفی تعادل ندارد. درست مانند اینکه سوار #الاکلنگ شده است. بدین ترتیب لحظه‌ای در اوج لذت و زمانی دیگر در قعر درماندگی بوده و در بیش‌تر اوقات احساس #خستگی می‌کند. با اين حال مادران در اين ماه‌ها بیش از هر زمان دیگری آموزش بچه‌داری می‌بینند. به‌ یاد داشته باشید؛ مهم‌ترین نکته در روزها و ماه‌های اول این نیست که تا چه اندازه در بچه‌داری مهارت دارید بلکه نکته اصلی آن است که چگونه #نیازهای_نوزاد و البته خودتان را برآورده می‌کنید. #مادر_کافی

. کودکان باید به طور کامل با #حد_و_حدود و #خط_قرمز ها آشنا باشند و به وضوح بدانند چه کارهایی پذیرفته و کدام یک غیر قابل قبول هستند. با حد و حدود برای فرزندتان مشخص می کنید، از وی چه انتظاری دارید و تعیین محدوده #آزادی_عمل او تا کجاست. #مادر_کافی

دوران پیش دبستانی دوران پرسش‌های بی‌وقفه است. اگرچه توانایی‌های کلامی بچه‌های سه تا پنج ساله متفاوت است امّا اغلب آنان تا سه سالگی به خوبی می‌توانند منظور خود را بیان کنند. همان‌طور که گفتیم کلمه مورد علاقه #کودکان_نوپا «نه» می‌باشد که البته در دوره #پیش‌_دبستانی تبدیل به کلمه محبوب «چرا» می‌شود. به خاطر بسپارید؛ آنان با این چراها و پرسش‌ها فقط در پی به‌دست آوردن پاسخی برای سوالشان نیستند بلکه والدین را نیز به #چالش کشانده، با آنان بحث می‌کنند و کلنجار می‌روند ولی باید آگاه باشید که هنوز زمان #استدلال و #منطق فرا نرسیده است. آنان نمی‌توانند صحبت‌های منطقی يا جزئیات توضیح‌های شما را درک کنند. برای کودک سه تا پنج سال «چرا» مدل جدیدتر و پیشرفته تر «نه» است و اغلب وقتی تمایل به انجام کاری ندارد، چراها شروع می‌شوند. از یاد نبرید؛ در پاسخ به این چراها هر چند مفصل و کامل توضیح بدهید در آخر چرای دیگری خواهید شنید. #مادر_کافی