. مجله اختصاصی به قلم دختران چمرانی! . پروژه ی نویسندگی گاها تو کتابخونه انجام میشد، چون بچه ها میتونستن کلی مجله ببینن و مطالبی که می خواستند رو از کتاب ها و مجلات پیدا کنند. . داستان، لطیفه، چیستان، معرفی کتاب هایی که خونده بودن، دانشمند ها و مشاغل خاص، دستور پخت غذاها و کیک ها و حتی بازی فارسی و ریاضی که خودشون طراحی کردند، مطالب مجله رو تشکیل میداد. . کم کم وقتی حرفه ای تر شدن، گروه صفحه آرایی و ویرایش مطلب هم تشکیل دادن تا مطالبشون اصلاح بشه و جذاب تر باشه. . رونمایی از شماره های مختلف مجله هاشون، تو مناسبت های خاص و در حضور خاله ها و خانواده ها، جزو جذاب ترین قسمت ها بود. . حتی تو نماچه (نمایشگاه دست سازه های دخترهای چمرانی) دخترهای کلاس سومی مجله هاشون رو به بازدید کننده ها ارائه می دادند. . مجله درست کردن میتونه یه پیشنهاد فعالیت برای این روزها که تو خونه هستین، باشه. یادتون نره عکس مجله هاتون رو برامون بفرستین!🤗 . فیلم نوشت: این پروژه انقدر جذاب بود که حتی تو دوران کرونا هم تعطیل نشد و دخترهای با انگیزه ی چمرانی فیلم مجله هاشون رو برای خاله فرستادن:) . #مجله#مجله_کودک #دختران_چمرانی #ادبستان_دخترانه_شهید_چمران #چمرانی_ها#پروژه_نویسندگی #نویسندگان_کوچک#پروژه_درسی

《چرا پرنده‌ها را در قفس دوست داریم؟》 این تیتر از فصل چهارم کتاب «من‌ دیگر ما» موضوع #چالش روزِ والدین پیش‌دبستانی بود. ‌ ‌ تفاوت زیادی در شرایط زندگی از گذشته تا به امروز به وجود آمده و بچه‌ها در دنیای جدیدی در حال زندگی‌کردن هستند...🤔 ‌ ‌ گاهی تعاریف ذهنی ما از فعالیت و #آزادی فرزندان‌مان آن‌قدر محدود می‌شود که ناخودآگاه آن‌ها را در قفس و چارچوب‌های شکل‌گرفته در ذهن خودمان محصور می‌کنیم. ‌ ‌ ‌ شما چه برداشتی از تصویر انتخاب شده برای این بخش دارید؟!🤔‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ #چمرانی_ها #ادبستان_پسرانه_شهید_چمران #من_دیگر_ما #آزادی_کودک #تربیت_دینی #خانواده_چمرانی #ادبستان_پسرانه #فرزند_پروری

🏴 🏴 هر قصه ای روزی تمام می شود، جز قصه ی امام حسین ع ... ‌ #سرباز_حسینم #محرم #نمایشگاه_عطر_سیب #کودک #هیئت_کودک #نمایشگاه_عطر_سیب

⏳ #روز_شمار_غدیر ‌‌ 🎊 بزرگترین عید ما بچه شیعه ها، داره از راه میرسه... برای جشن غدیر چی کار کنیم؟ ‌ #جشن_بزرگ #عید_امیر #برکه_رنگین_کمونی #عید_غدیر #من_کنت_مولاه_فهذا_علی_مولاه #عید_ولایت #کودک #شیعه #عید_شیعیان

ما برای جذاب تر کردن آموزش فارسی یه راه حل داریم👇😊 . "هَیول پَیول کلاس آنلاین" . بله! ایشون یه جورابه که از جوپولستان به کلاس دخترهای کلاس اولی چمران اومده😅 . ماجرا از این قراره که خاله هروقت میخواد یه نشانه از درس فارسی رو آموزش بده، این موجود میاد پیش بچه ها، اما یه مشکلی داره😥 اونم اینه که نمیتونه بعضی نشانه های فارسی رو تلفظ کنه و حسابی ناراحت و کلافه میشه! . خاله هم که زبون هیول پیول رو بلد نیست از بچه ها کمک میخواد که بهش بگن اون چی میگه؟🤔 بعد اینکه دخترهای چمرانی متوجه شدند، باهم گفت و گو میکنند که دقیقا چی رو نمیتونه درست بگه!؟ . خلاصه خاله سرکلاس و با همکاری بچه ها نشانه های مختلف رو به هیول پیول یاد میده و این خیلی برای دخترها هیجان انگیز هست🤗 . پ.ن: خانم فاطمه فیض آبادی، معلم دخترهای کلاس اولی ادبستان دخترانه ی شهید چمران هستند😇 . فیلم رو دیدین؟؟ راستی شما چه راه هایی برای جذاب تر کردن فارسی به ذهنتون میرسه؟🤔 . 🟢یادتون باشه حتما سیوش کنید و برای معلم ها بفرستید!!!🟢 . #ادبستان_دخترانه_شهید_چمران#ادبستان_پسرانه_شهید_چمران #چمرانی_ها #دختران_چمرانی #کلاس_اولی_ها #معلم_های_چمرانی #درس_فارسی_اول_ابتدایی #حروف_الفبا#نشانه_های_فارسی

🌱اردوهای جهادی 📝قسمت اول اولین بار نوروز ۸۸ بود که سفر جهادی را تجربه کردیم. با گروهی همراه شدیم. گروه جهادی رضوان که گروه با سابقه ای بود و بیشتر فارغ التحصیلان مدرسه مفید بودند. مقصد خراسان جنوبی بود، منطقه نهبندان. 🚃🚃🚃🚃🚃 قبل از سفر چند جلسه توجیهی گذاشتند. و بنا شد من در تیم بزرگسال فعالیت کنم یعنی کلاس داشتن برای خانم های متاهل با موضوعات همسرداری و بچه داری و ... و همسرم در قسمت مستندسازی و ساخت فیلم فعالیت کنند. مسیر نهبندان دور بود و به نظرم می آمد هیچ وقت نمی رسیم. به خصوص که با اتوبوس میرفتیم و من همیشه ی خدا تمام طول سفر در اتوبوس، حالت تهوع دارم.بالاخره با حالی نزار به یک مدرسه رسیدیم. تیم پشتیبانی از قبل، مدرسه را برای اسکان خانمها آماده کرده بودند. شرایط جالبی داشتیم که برای خودم تجربه متفاوتی بود. امکان حمام رفتن نبود، محدودیت استفاده از آب داشتیم، تعداد زیادی خانم در راهروها و کلاسهای یک مدرسه ساکن شده بودیم. روزی دو نوبت صبح و عصر، اعزام داشتیم. کلمه اعزام واقعا برازنده اردوهای جهادی است. صبح خیلی زود باید بلند میشدیم، آماده میشدیم، وسایلمان را جمع و جور می کردیم. و سوار مینی بوسهای قدیمی میشدیم. کلی روستا را رد می کردیم تا به روستایی که ما را برای آنجا در نظر گرفته بودند میرسیدیم. دو ساعتی آنجا بودیم و دوباره بر میگشتیم و عصر همین ماجرا تکرار میشد. حضور در جمع اهالی روستا برای ما فضایی در ذهنمان میساخت. مدل زندگی و روابطشان، مشکلات منطقه ای که زندگی می کردند و خلاصه تمام جزئیات زندگیشان ما را به فکر فرو می برد. در واقع من خیلی به آنها چیزی یاد نمیدادم و بیشتر از حرفهایشان سوالهای جدیدی در ذهنم ایجاد میشد. به خصوص که با خانمهای متاهل سر و کار داشتم. وقتی شغل همسرانشان را می پرسیدم و قریب به اتفاق می گفتند: قاچاق سوخت، من واقعا فکر می کردم زندگی چه مدلها که جریان ندارد و چه بازیهای متفاوتی که با هر آدمی دارد. به نظرم حضورحتی موقت در جاهایی غیر از تهران، و به خصوص روستاها، برای خود من دستاوردهای زیادی داشت و چراغهای متفاوتی را در ذهنم روشن کرد. چراغهای قدیمی ولی پرنور، نه از آن چراغهایی که در خانه ما شهریها روشن میشود.... قبل از رفتن به سفرهای جهادی، ما فصلهایی معمولی در هر سال را تجربه میکردیم. ولی با تجربه این اردوها انگار یک فصل جدید به زندگی ما باز شد. بعد از همان چهار فصل معمولی که در سال تجربه می کردیم یا حتی بین فصلهای معمولی... " فصل پنجم" #سفر_جهادی #اعزام #روستا #خاطرات_شیرین #اردوهای_جهادی #تاریخچه_چمران